Karibu rafiki wangu!

Ik heet jullie welkom op mijn reis naar Tanzania! Zoals jullie zien heb ik de 2 vluchten overleefd. Moet wel zeggen dat ik zo mijn twijfels kreeg bij de landing op het vliegveld van Nairobi...anyway, ik besta nog, dus we zullen niet klagen!

De tijd gaat trouwens enorm snel! Behalve als je moet wachten op een sneu vodje dat Residence Permit heet! Daar heb ik mij vandaag voornamelijk mee bezig gehouden. Mijn hele reis liep eigenlijk op rolletjes, totdat ik miss Febronia ontmoette. Zij is de coordinator van buitenlandse studenten in het MUHAS. Ze vertelde me dat ze alleen maar mijn papieren aan de immigratiedienst hadden gegeven, dus dat ik niet hoefde te denken dat ik vandaag al mijn verblijfsvergunning zou hebben! Ik baalde natuurlijk als een stekker, dus eenmaal bij de Headquarters of Immigration aangekomen, gooide ik daadwerkelijk alle charmes in de strijd om gedaan te krijgen wat ik gedaan wilde hebben. Helaas viel ik niet zo in de smaak, vooral niet omdat ik aanvankelijk 20 USD te weinig had betaald voor mijn malipo. Ach, zodra het resterende bedrag binnen was, viel er weer met ze te praten.

Na een lang verhaal over moeilijkheden met overboekingen van geld en mensen die me verwachten in het zuiden des lands stuurde de official me naar de achter ingang: hij zou me proberen te helpen, maar dan moest ik hem ook wel een beetje 'helpen'. Nadat ik hem 20 USD had gegeven ging hij hard aan de slag. Ik had gelukkig uren de tijd om mijn zonden te overdenken...Erg eigenlijk, dat ik corruptie op deze manier in stand houdt...maarja, om nou nog langer hier in Dar te blijven....daar had ik ook geen zin in!

Dus...IK HEB HEM!

Wat heb ik verder nog meegemaakt? Eigenlijk nog best wel veel. Ik ben natuurlijk ook nog in Turkije geweest. De vlucht ernaartoe was niet echt interessant....er zaten veel Turken in het vliegtuig die niet echt in waren voor een praatje. Pas 30 min voor landing kon ik mijn angst overwinnen...ik begon een gesprek met mn Turkse buurman die aan het studeren was voor een Engels examen. Deze jongeman kwam me op het vliegtuig weer erg van pas, aangezien de turken echt enorm beroerd engels spreken. Fijn...zo'n tolk.

Zwaar oververmoeid werd ik door een dikke niet-engels sprekende taxichauffeur naar mijn 'hostel' gebracht. Nou, ik moet zeggen, ik vond het echt een geweldig hotel! Ze hadden zelfs een fitnesscentrum in de kelder! De volgende dag was ik om 7 uur lokale tijd alweer op om te kunnen deelnemen aan de gratis Touristanbul. Dit is een tour die gratis is voor transitpassengers. Het eten en drinken en vervoer was inclusief en zelfs de toegangskaartjes cvoor vele sights die we gingen bezichtigen! Je moet wel bedenken....in 4 uur tijd hebben wij moeten zien wat anderen in 4 dagen doen...Het tempo was dus wel a-relaxed hoog, en daarnaast werd gezegd dat als we de groep kwijtraakten, we zelf voor vervoer terug naar het vliegveld moesten zorgen....Geen optie dus.

Het was al met al wel een leuke tour met veel internationale reizigers. Heb uiteindelijk veel tijd doorgebracht met een meisje uit Israel en een VN helicopter piloot uit Bangladesh die nu in Congo werkt.

Nou, dit was het verhaal wel weer tot nu doe! Morgenochtend vroeg om 5 uur ga ik proberen een bus te vinden die richting het zuiden gaat!

Kwaheri!