Beste lezers,

Ik had zin om jullie vandaag weer te spammen. Zoals ik al eerder aangaf, zal de frequentie wel afnemen als ik het drukker krijg, Omdat het gister een dag met water en zonder internet was en vandaag andersom is, denk ik dat het goed is om te vertellen hoe het gaat. Je weet maar nooit wanneer internet er weer mee ophoudt.

Inmiddels ben ik echt gesetteld. Er hangen gordijnen, ik heb een leeslamp, emmer en prullenbak. Deze laatsten heb ik op dinsdag gekocht samen met Sam, mijn huisgenoot. Ik wilde erg graag naar de markt (ik hou wel van shoppen), maar had nog geen flauw idee hoe daar te komen! Gelukkig kwam ik op weg naar buiten mijn altijd vriendelijke en behulpzame huisgenoot tegen. Het viel me op de markt op hoe ontzettend slecht ze daar aan blanken gewend zijn. Ik had in gedachten dat ik naar de markt zou gaan waar Roos ook geweest is (een markt speciaal ingericht voor toeristen) maar helaas begreep Sam niet helemaal dat ik een andere markt bedoelde. Uiteindelijk bereiken we de 'culturele kraampjes' waar echte Afrikaanse tassen en schilderijen worden verkocht. Omdat ik beiden wel nodig denk te hebben kijk ik uitgebreid naar de uitgestalde spullen. Helaas tref ik een aggressieve verkoper die 3 maanden in Nederland heeft gewoond en die weet dat wij Nederlanders bekend staan om ' kijken, kijken, niet kopen'. Om me toch dingen aan te smeren doet hij wat kortingscombinaties en loopt hij de hele markt achter me aan. Sam is wordt er nog onrustiger van dan ik en hij neemt me aan de arm mee naar een gordijnenwinkel ver van de Afrikaanse prullaria vandaan. Het is inmiddels 12.30 en de zon brandt op ons hoofd. We besluiten terug te gaan.

In mijn kamer kijk ik tevreden naar de 2 grote blauwe lappen, maar besef dan opeens dat het nog geen gordijnen zijn! Sam kijkt me lachend aan en zegt dan: er zit hier een naaister om de hoek, ik zal vragen of ze er gordijnen van maakt. 'Ik ben over 2 uur terug met de gordijnen'. Dit laatste neem ik met een korrel zout. Omdat hij er inderdaad 2 uur later niet is, loop ik naar de winkel om water in te slaan. Net als ik sta af te rekenen word ik door hem gebeld of ik kan terugkomen naar het hostel. Aldaar zie ik tot mijn grote verbazing niet alleen mijn gordijnen, maar er staat ook een mannetje voor een ventilator! Heerlijk om die 2 mannen te zien werken, Sam hangt de gordijnen op, het mannetje de Fan.Die dag heb ik verder alleen maar heerlijk onder de ventilator gezeten en samen met Roos witbrood met La vache qui rit gegeten!

Gisteren liepen dingen ook weer heerlijk op z'n Ghanees. Met de directeur had ikafgesproken om om 7.30 bij het ziekenhuis aanwezig te zijn. Dus om 6.45 stond ik al braaf te wachten op een trotro die helaas allemaal vol zaten omdat de studenten allemaal vroeg college hebben.Pas na een halfuur wachten in de al brandende zon was er een busje met een lege plaats. Deze zette me voor 20 pesua's (10 eurocent) af bij Tech Junction (een markt vlakbij het KNUST ziekenhuis). Bij het administratiekantoor waar de directeur gesetteld is, kreeg ik te horen dat deze pas rond 8.30 arriveert. Er zat niets anders op dan nog even de markt op te gaan en verder te wachten. Om 9.05 komt de heer aangekakt en dropt me dan bij de Maternal Clinic. Ik begrijp niet dat het nodig is dat hij met me meeliep, want hij heeft welgeteld 10 seconden genomen om mij aan de nurses voor te stellen. Aldaar heb ik tot 11.00 gezeten om inzicht te krijgen in het systeem.

1. eerst komen de vrouwen binnen en leveren ze hun verzekeringskaart in, 2. de vrouwen mogen wachten voor de weegschaal en worden dan gewogen. 3. de vrouwen mogen wachten voor de bloeddrukbepaling en dat wordt uitgevoerd als ze aan de beurt zijn. 4. De vrouwen mogen wachten op het lichamelijk onderzoek en krijgen dan onderzoek van de kindligging en harttonen.

Het is dus duidelijk dat er genoeg wachttijd is om hen mijn vragenlijst te laten invullen. De vrouwen die door mij gewogen worden en bloeddrukmeting krijgen, mogen direct door naar de lichamelijk onderzoekrij. En toen was ik vrij....Ik besluit naar het hostel te gaan om geld en een bikini te halen. Ik heb daarna de hele middag het fantastische zwembad onveilig gemaakt! Thuisgekomen ontmoet ik Roos. Onder begeleiding van Augustin(andere huisgenoot) gaan we eten afhalen in onze buurt ' Ayeduase'. Al lopend lachen we, struikelen we en leren we elkaar Nederlands en Twi.Als we het hostel bereiken is het alweer donker, terwijl het nog maar 18.30 is! In de kamer van Roos eten we met een lepel uit het zakje. We kunnen de nagelachtige structuren uit de Jollofrice niet helemaal thuisbrengen en dus besluiten we die niet op te eten. Genietend neemt Roos een hap van dr kippenpootje, terwijl ik nog eens door mijn sla roer. Vanavond heb ik vegetarisch eten besteld. Vooral omdat ik toch elke keer aan mijn colleges bacteriologie moet denken. Er werd telkens gehamerd op het feit dat je in het buitenland moet oppassen met kip die langere tijd warm is gehouden. Omdat ik tot gisteren nog diarreevrij was, vond ik het echt nodig om het vlees een keertje over te slaan!

Na het eten hebben we een film gekeken op de kamer van Augustin. Dit was wel een succes! We zijn gelijk uitgenodigd voor nog een filmavond.Toen ik terugkwam op mijn kamer zag ik dat ik tegenwoordig een huisdier heb: een baby-salamander.Uitgeput viel ik snel in slaap, ondanks de nog steeds vele herrie.

En ja, waarom ben ik niet niet met mijn onderzoek bezig? Het zit zo: de prenatale zorg wordt alleen gedaan op maan-, dins- en woensdagen. Op donderdag is babycontrole en vrijdag moedercontrole na de bevalling. Als ik dus lange dagen maak op de werkdagen (6.30-20.00), dan heb ik 4 dagen per week vrij!Natuurlijk zal ik wel op de vrije dagen kunnen schrijven en invoerwerk doen. Toch is het lekker om te weten dat niets mij in principe tegenhoudt om een lang weekend weg tegaan! We jammer dat Roos lange werkdagen moet maken (van maandag-vrijdag). Vandaag ga ik wat formulieren een IDnummer geven en consent-forms aan de questionnaires nieten. Ik hoop rond 12.00 klaar te zijn zodat ik dan weer naar het zwembad kan! Roos zal er ook rond een uurtje of 16.00 zijn:)

Het was trouwens niet de bedoeling om zoveel op te schrijven, maar ik maak nou eenmaal zoveel mee!

Byebye,

Akosua