Mema wo adwo!

Hoe is het daar in Nederland? Jullie zullen wel overstelpt worden door deprimerende verkiezingsuitslagen, opstappende Balkellendes, een nieuwe moord door Joran van der Sloot en voetbalkoorts. Ik merk daar gelukkig vrij weinig van. Wat wel een grappig weetje is, is dat ik tijdens verblijf in Nederland echt nooit iets van het nieuws volg. Ik leef daar werkelijk onder een steen.Nu in Ghana, wil ik toch nog een beetje op de hoogte blijven van wat er in de beschaafde wereld gebeurd en dus is nu.nl mijn grootste vriend onder de websites.

Heb ik wat te melden? Ehm, naja misschien wel! Mijn onderzoeksstage is namelijk ten einde gekomen (het praktische gedeelte dan). Ik ben niet meer elke dag bloeddrukmetend in de public health unit te vinden. De afgelopen 2 weken heb ik vooral heel dankbaar gebruik gemaakt van het kantoor dat ter beschikking gesteld is door mijn begeleider. Er is daar airco en gratis internet. Minder fijn waren de schilders die meenden dat ze mij toxische encephalopathie moeten bezorgen met hun ongezonde kleurtjes. Ow, over giftige dampen gesproken, de portier van mijn hostel vindt het leuk om plastic te verbranden…..onder mijn raam. Ofwel, ik ben een hele dag mijn kamer uitgevlucht om mijn brain een beetje helder te houden. Blijkbaar begrijpen Ghanezen niet helemaal wat gezond en ongezond is.

Wat heb ik in dat kantoor gedaan naast skypen, facebooken en geen nieuwe weblog schrijven? Ik heb een engelstalig rapport geschreven over mijn onderzoek (25 blz). Ik ben een beetje bang om de eerste versie aan mijn begeleiders te laten zien, gewoon omdat ik een perfectionist ben en erg graag een goede beoordeling hiervoor wil hebben. Nu ben ik dus in de avonduren zogenaamd bezig met het perfectioneren van mijn verslag (eigenlijk niet dus).

Afgelopen zaterdag was ik bij een begrafenis. Huh? Ja, een begrafenis. Zaterdag is begrafenisdag in Ghana. Op die dag is de halve bevolking in zwart gekleed om mee te rouwen met de familie van de vriend van de nicht van jouw beste vriend. Begrafenissen zijn zeg maar een sociale activiteit. In Ghana bestaan ook geen overlijdensverzekeringen. De familie draait op voor de kosten van de begrafenis en als er geen geld is, dan wachten ze net zo lang met begraven totdat er wel geld is om een bijeenkomst te betalen. Hoe gaat het in zijn werk? Als iemand overlijdt worden vrienden, kennissen en familie op de hoogte gebracht. 1 week na het overlijden is er een 1-week-celebration. Ik ben er eerlijk gezegd nog niet helemaal achter wat dat inhoudt. Bij de echte ceremonie wordt de dag begonnen met het begraven van de geliefde zelf (of wat er nog qua materie van over is). Daarna komen de mensen naar een centrale plek waar stoelen in een vierkant om de foto van de overledene heenstaan en staat er harde reggae-muziek op. De familie die compleet in rood gekleed is wordt door de genodigden gecondoleerd. Daarna kan je gaan zitten. Belangijke mensen komen ook en worden met naam en toenaam genoemd. Ook het bedrag dat ze doneren voor de begrafenis wordt niet over gezwegen. Het is dus eigenlijk een soort veiling die je bijwoont. Verder heb ik weinig mensen zien huilen. Wat wel interessant was om te zien, was dat er een bepaalde dans werd uitgevoerd. Een aantal mensen gingen om de weduwnaar heendansen als soort van medeleven….

Zondag heb ik weer genoten van een heerlijk lange kerkdienst in een pinkstergemeente (3,5 uur). Om vervolgens in de middag de was te doen van 2 weken. Dezelfde dag heb ik geleerd dat het verstandig is om in het regenseizoen je ramen dicht te doen. Het kan namelijk opeens gaan stortregenen als je slaapt en dan wordt je in een waterbed wakker.

Maandag begon het proces van klinisch stage beginnen. Volgens de directeur van het ziekenhuis kon ik maandag 7 juni beginnen, mits ik hem de resultaten van mijn onderzoek toonde. Die man is lui!!! Ik had expres geen samenvatting gemaakt, omdat ik wilde dat hij echt het verslag zou lezen (omdat ik speciaal voor hem elke dag tot in de kleine uurtjes heb zitten schrijven en ploeteren met SPSS). In zijn kantoor aangekomen staart hij een paar minuten lang naar mijn samenvatting die niet af is. Zegtie: waarom heb je geen summary gemaakt? Ik: omdat ik nog wat resultaten wil toevoegen (in mijn hoofd zei ik, omdat ik wist dat je een lui varken bent en niet eens de moeite wilt nemen om serieus naar mijn verslag te kijken). Maargoed, hij was tevreden en dus mocht ik beginnen met mijn stage. Morgen.

Dinsdag heb ik letterlijk 4 uur zitten wachten…en ik wist niet op wat. Ik had een witte jas in mijn handen gedrukt gekregen en vervolgens wachtte ik. Tot ik kon beginnen met mijn stage. Uiteindelijk na 3, 5 uur kwam de administrator op het idee dat misschien iemand tegen de matron moest zeggen dat er iemand op haar wachtte. Om 12.30 vond zij het helaas te laat om nog rond te gaan leiden. Ze zegt: kom morgen om 8.00 naar mijn kantoor.Dus ik sta om 8.00 bij haar kantoor en tref alleen de schoonmaker die met een heksenbezem de vloer aan het vegen is. Blijkbaar houden mensen met aanzien ervan om mensen te laten wachten, want ze kwam om 9.15 pas aankakken. Niettemin was het een topdag vandaag!

De eerste 3 weken loop ik op de kraamafdeling en verloskamers. Daarna op de mannenafdeling en daarna vrouwenafdeling (ook ieder 3 weken). Vandaag dus kraamafdeling! Mijn favoriete afdeling, hij staat met stip bovenaan! Ik zal proberen te illustreren hoe de kraamafdeling eruit ziet.Het gebouw is letterlijk naast de OK’s. Als je de afdeling oploopt zijn er links 2 kamers met ieder 6 bedden. Per kamer is er 1 infuusstang. De andere infuzen worden opgehangen aan de spijkers voor het touw waar de gordijnen aanhangen. De bedden hebben geen lakens, want die dienen de vrouwen zelf mee te nemen en wassen achteraf.Als je verder doorloopt kom je op de zusterspost terecht waar een grote TV staan, veel stoelen en banken en een enorme tafel met veel papier. Achter de tafel zit Miss Williams, de afdelingszuster. Als je in deze kamer naar links gaat, kom je op de verloskamers. In het eerste deel staan 3 stretchers (rechts) en links is een kapotte couveusse die dient als wieg.Het eerste deel is voor de vrouwen die alleen weeen hebben, zonder al te veel ontsluiting. Zodra de ontsluiting meer dan 8 cm is moet de vrouw naar de volgende ruimte lopen. In deze ruimte staan wat steriele instrumenten en 2 ‘geboortebedden’.

Toen ik vanochtend binnenkwam werden er eerst 2 keizersnedewonden opnieuw afgedekt. Daarna werd er gekeken naar de 2 vrouwen die met weeen op de stretchers lagen. Er was geen familie, slechts de zusters en een enorme koffer met gazen/lakens en andere benodigdheden om te kunnen bevallen. De vrouwen liggen naakt onder een klein laken.De linker vrouw had geen ontsluiting en werd door de dokter naar huis gestuurd. De andere vrouw presenteerde zich met een enorm dikke buik. Het kind lag in stuit. Eerdere kinderen van haar waren 5,15 en 5,35 kg. Het is vragen om problemen om een vrouw met deze kenmerken vaginaal te laten bevallen. Toch had de jonge arts (denk dat hij 2 jaar verder is in zijn studie) moeite om een beleid te maken voor deze vrouw. Ze had sterke weeen en 8 cm ontsluiting. Verder lag er al een voet in het geboortekanaal.De seniordokter besloot dat het een keizersnede moest worden (ik ben het ermee eens). Ik had samen met een eerste-jaars geneeskunde studente het geluk dat we de operatie mochten bijwonen. Ik was verbaasd over de deskundigheid van de algemeen chirurg die de baby op z’n kop uit de baarmoeder haalde. Eerst huilde de baby niet, maar na wat uitzuigen hoorde ik het gehuil van een pasgeborene. Wist je trouwens dat pasgeboren zwarte kindjes een witte huid hebben met zwart krullend haar?

De baby werd trouwens niet eens aan de moeder geshowd. Ik denk dat ze pas 4 uur na de geboorte haar dochtertje voor het eerst zag (cultuurverschil?). Verder kwam haar echtgenoot ook pas 3 uur na de bevalling aan(mannen mogen niet bij de bevalling zijn in Ghana). O, en vrouwelijke baby’s krijgen op dezelfde dag dat ze geboren zijn al gaatjes in hun oren. Zo ontstaan er geen misverstanden over het geslacht van het kind…

Ik kan nog veel meer vertellen, maar dat bewaar ik voor een later moment!

Meko da! Da yie….